Sokolnictwo – sztuka układania ptaków drapieżnych do łowów ma trzy tysiące lat historii i jest jednym z najstarszych sposobów polowania.
Sokolnictwo powstało z podstawowej, codziennej potrzeby ludzkiej tj. potrzeby zdobywania pożywienia. Tysiące lat rozwoju ludzkości zmieniło potrzebę w sztukę z wieloma tradycjami stając się kulturą łowiecką narodów. XVIII wiek był klęską sokolnictwa – w wyniku wynalezienia broni palnej. Z wyjątkiem tylko kilku krajów na świecie sokolnictwo właściwie przestało istnieć. Ta szlachetna sztuka została reaktywowana przez wyjątkowych pasjonatów w połowie XX wieku. W obecnych czasach sokolnictwo jest niepospolitym przykładem więzi i współpracy człowieka ze zwierzęciem (ptakiem). Pielęgnowanie tradycji sokolniczych łączy obecnie elementy zarówno wielowiekowych tradycji, jak i erudycji oraz multimedialnej techniki. Istniejąca potrzeba ochrony ptaków drapieżnych została uregulowana zarówno w krajowych jak i w konwencjach narodowych. W związku z powyższym – posiadanie, hodowla, polowanie czy obrót ptakami drapieżnymi podlega większym obostrzeniom prawnym niż polowanie z bronią.
Współcześnie sokolnictwo jest rozległą, osobliwą i wielowymiarową dziedziną obejmującą:
gatunki ptaków łowczych, polowanie, hodowla, reintrodukcja, rehabilitacja, ochrona biologiczna, edukacja, pokazy, media, psy podsokole, sokolnictwo w Polsce, sokolnictwo na świecie.
Chwal Ćwik.
Olga Krasoń
